ادیان ابراهیمی بخصوص دین مبین اسلام توجه خاصی به تجاوز به حقوق فردی دارند در عوض توجه چندانی به رعایت حقوق اجتماعی ندارد.
تعدادی از حلال و حرام در اسلام را بخوانید:
1) برده داری در اسلام حلال است (کنیز و غلام) و خود محمد و اولیا دین اسلام برده دار بوده اند. ( سلب حق آزادی افراد)
2) ممنوعیت مشروبات الکلی حتی در خلوت ( حق نوشیدن یک حق فردی و وابسته به حریم خصوصی افراد است)
3) ممنوعیت هنر ( موسیقی ، مجسمه سازی ، رقص و نقاشی ) هنر یک استعداد فردی است که در اسلام ناب محمدی به شدت ممنوع شده بود ولی بعدا به علت گسترش علاقه مردم ملایان برای خیط نشدن اسلام ناب محمدی آن را حلال اعلام کردند.
4) ممنوعیت شطرنج
5) ممنوعیت تحصیل دختران ( به تاریخ مشروطه مراجعه کنید)
کسانیکه در 60-70 سال قبل به حج رفته اند تعریف می کنند که حجاج در اطراف مسجد الحرام مسلمین هرجا توانسته بودند ریده بودند و موقع راه رفتن باید مواظب بودی پایت گهی نشود! همین وضع در خیابان های مکه و مدینه بوده است در بعضی کشورها مثل یمن تا همین 10 سال پیش هم همین وضع بوده. و اینک با نفوذ فرهنگ مغرب زمین اعراب یاد گرفته اند که تمیز باشند با این شواهد معلوم است که زمان محمد رسول الله هم وضع چنین بوده و این یک عادت دیرین اعراب بوده که هر جا می خواستند میریدند.
حضرت هرگز به فکر اصلاح این شیوه قضای حاجت عرب بر نیامد از ریدن در خیابان خشمگین نمی شد ولی خونش از خوردن مشروبات الکلی و اجرای پروژه های هنری و ... به جوش می آمد! حداقل در تاریخ مدرن برده داران و نژاد پرستان و دیکتاتورها یکمی ذوق نظافت جمعی داشته اند اما اولویتهای حضرت ختمی مرتبت! چیز دیگری بوده است و شاید به همین دلیل است که ملایان که در کسوت رسول الله ظاهر شده اند اینقدر به تر زدن در سطح کشور و جهان علاقه دارند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر